- – Hiken door fantastische Valle de Cocora.
- – Uitleg over het proces van koffieboon tot bakkie koffie op een koffieplantage.
- – Ik heb een appartement in Amsterdam!
21-7 Vanochtend vertrek ik naar Salento samen met de drie Zweedse meiden van gisteren. Om 9.00 uur moest ik klaar staan, maar gelukkig zijn ook de dames wat te laat want ik vergeet de tijd terwijl ik achter de pc zit. Met de taxi gaan we naar de terminal en gaan met een 9 persoonsbus naar Armenia. De rit gaat heel wat relaxter dan degene naar Cali, maar ook dit kleine busje blijft maar proberen de bus vol te krijgen met de mensen die aan de kant van de weg staan te wachten. Aangekomen in Armenia stappen we in de volgende bus die ons brengt naar Salento waar we inchecken in The Plantation House. Salento is het hart van “La Zona Cafetera” en het hostel is onderdeel van een oude koffieplantage. We gaan na inchecken naar een mirador die een uitzicht geeft over de Valle de Cocora wat bekend staat om haar Plama de Cera, oftewel wax palms. Palmbomen van 60 meter hoog in een vallei met verschillende kleuren groen. Het uitzicht vanaf de mirador zal echter morgen worden verbetert. Na een kleine hike lopen we terug naar het dorp waar we door het kleurrijke touristische straatje lopen. Op de plaza kopen we wat eten voor vanavond en dat betekent dat ik voor het eerst sinds twee maanden weer zelfgekookt eten eet. Na wat asshole spelen, waarbij Steffani meer dan 50 procent van de tijd de asshole is, gaan rond 0.30 uur naar bed.
22-7 Vanochtend staan we alle vier alweer om 6.30 uur op om met een weelie (klassieke terreinwagen) naar de ingang van de vallei te gaan. We moeten ons een beetje haasten om op tijd te komen. Rond 8.15 uur zijn we in Cocora waar de ingang van de vallei is en begint de (officieel) zes uur durende hike. Na een hilarische aktie van – wederom – Steffanie lopen we in drie uur over blubberige paden en vergane bruggetjes naar Acaime waar een soort refugio is waar we wat drinken en asshole spelen. Daarna lopen we naar een ietwat waardeloze mirador waar je weinig ziet van de vallei. Vanaf waar we via de andere kant van de vallei teruglopen naar Cocora. Na een korte break is het bergafwaarts en zien we de geweldige vallei met haar palmbomen, koffieplantages en zien vele koeien grazen. Een vallei voor de top 3! Teruglopend begint het te regenen en in mijn poncho vinden ze me er allemaal uit zien als Jezus. Nog hilarischer wordt het wanneer we langs een groep kinderen lopen die door de monniken meegenomen worden door de vallei en ook allemaal beginnen te lachen als de dames zeggen dat ik op Jezus lijk. Een monnik wil zelfs een – onopvallende – foto maken van me. Terug in Cocora moeten we tot 17.00 uur wachtentot we terug kunnen naar Salento en de militairen me een half uur aanstaren terwijl ik rustig aan het spelen ben met de loslopende honden. In het hostel ga ik eerst mijn email checken, want afgelopen tijd ben ik wat heen en meer wezen mailen met Alvar voor een nieuw onderkomen in Nederland… En voor wat het lijkt heb ik een appartement in Amsterdam! Joehoee!! Dan tijd om te douchen en het centrum in te gaan. Dit blijkt echter zo goed als dood te zijn en is er maar een klein restaurantje open, jammer want er zijn hele mooie in het centrum. Na het eten drinken we nog wat in een cafe waar een dronken man me zegt hoe mooi hij me vindt. Tja, mensen zijn onder de indruk van Jezus hier!
23-7 Vanochtend staan we om 7.00 uur op en na het ontbijt is het tijd om te lopen naarde koffieplantage van Don Elias. Tijdens de wandeling spreken we met een gezin dat hanen heeft om te vechten. Na een klein uur komen we bij de koffieplantage waar ook een Koreaanse tv reporter is, een soort Chris Zegers uit Korea. Hij heeft absoluut een geweldige omgeving uitgekozen om een reportage over te maken. Helaas is de eigenaar (Don Elias) niet thuis en doet een vrouw de rondleiding waar allemaal weinig van lijkt te kloppen, omdat wanneer we doorvragen we steeds een tegengesteld antwoord krijgen. Wel laat ze ons het hele proces zien van het plukken van de bonen tot een eigen gemalen bakje koffie. Een koffieplant produceert twee maal per jaar bonen die geplukt kunnen worden. Nadat ze geplukt zijn worden ze in water schoongemaakt en moeten ze vijf weken drogen. Het resultaat hiervan (de gedroogde bonen) wordt verkocht aan een cooperatie voor 2000 pesos (ongeveer 75 eurocent). 500 gram gedroogde en gemalen bonen voor touristen kosten echter 12.000! Na de rondleiding gaan we nog langs een andere plantage en vragen daar nog na over de onvoldoende beantwoorde vragen, zoals waarom bananenbomen vaak op plantages staan (schaduw voor de plukkers) en de verschillende soorten koffie. Na de rondleiding lopen Yvonne en ik via een culturele weg (die ook door Simon Bolivar is gelopen) terug naar The Plantation House en is het tijd om uit te checken. Samen met Steffani en Elvira vertrek ik vanmiddag naar…