• – Finally reunited!!
• – We hebben de gulden terug!
• – Dolfijnen, schildpadden, haaien kijken @ Curaçao Sea Aquarium
• – Chillen on the beach with BaCo’s.
• – Tranen in de ogen na de whiskey…

11-8 Rond 18.00 uur ben ik er dan eindelijk: Bij Carl en Kim op Curacao. Terwijl je in de rij staat om door de douane te komen merk je al de verschillende groepen die op dit eiland zijn: Goed gezette Antilianen, verouderde ballen en touristen. Ik vind het niet erg om mij hier in de laatste groep te begeven. Later zal echter blijken dat er nog een vierde categorie eilandbewoners zijn: stagaires waar, behalve zijzelf, niemand van houdt (sorry Mia, uitgezonderd jou natuurlijk). Ook gaat alles al op Antiliaanse snelheid en dat is langzaam… Ik verheug me echter, na vijf jaar, op het wederziens met mijn vriend dus tijd gaat altijd te traag! Buiten zie ik Kim, zijn vrouw en bekend van de foto’s, al staan maar Carl is nergens te zien! “Maar vanachter een pilaar verschijnt zijn lachende gezicht en voor mijn gevoel lijkt alles langzamer te gaan en ik loop op hem af en hij komt mij tegemoet…met een koud biertje voor Bas!! Dat is wat je noemt een ontvangst! Na een dikke knuffel stappen we met z’n driën de auto in en voelt het als gisteren dat ik hen beide heb gezien! We rijden naar huis waar ik wordt voorgesteld aan de dogs: Nikki (vuilnisbak), Manu (Rottweiler/Chao Chao), Lani (Rottweiler) en Musa (Rhodesian Ridgeback). De vier katten en schildpad die de dierentuin hier compleet maken zullen echter nooit echt wat van mij aantrekken. Ik geef hen de souvenirs die ik heb gekocht: een T-shirt van Homero Valdez en een fles Aguardiente en blijven praten, drinken en pizza eten tot in de kleine uurtjes waarna mijn stem zo goed als weg is…

12-8 Na enigszins uitgeslapen te hebben en een verdere kennismaking met de dogs gaan we met de auto naar Punda. We rijden langs Carls huidige werkplek (Scarlet), de plaats waar de nieuwe shop zal worden geopend en daarna komen we aan in Punda. Hier lopen we wat door het dorp, gaan met de pond over en bij de Gouverneur nemen we plaats op het terras. Het is al 17.00 uur al we daar zitten en wachten hier tot 18.00 uur zodat we lekker aan de spareribs kunnen. Terwijl we uitkijken over het kanaal en de welbekende gekleurde grachtenpandjes aan de overkant zien we het donker worden terwijl we weer de nodige Polars achterover werken. Teruglopend bedenkt Kim zich dat ze haar paraplu is vergeten en terwijl we deze ophalen rijden we over de hoogste brug van de Caribean en heb je een mooi zicht over Willemstad by night. Helaas is uitstappen en foto’s maken alleen legaal op Oud & Nieuw. Na Punda gaan we naar … (Carl?) (een soort resort) waar we ons diner afmaken met een desert. Teruggekomen thuis zitten we weer na on the backporch tot in de kleine uurtjes, terwijl Carl geniet van zijn eigen gemaakte Aguardientemix. Helaas dat we ook Ladies Night op Campo Alegre moeten overslaan aangezien de mannen te zat zijn om te rijden. Misschien maar goed ook… 🙂

13-8 Vandaag moet Carl gewoon aan het werk en op het moment dat ik de douche instap is wordt ook Kim wakker. Zij moest er echter vanochtend ook al vroeg af om Carl naar zijn werk te brengen, ‘cause the pussy can’t handle the stick! Samen met Kim zoek ik naar een mooie activiteit om vandaag te doen en besluiten naar het Curaçao Sea Aquarium te gaan. Nadat ik ge-prijs-discrimineerd ben (ik moet als Hollander op Curaçao meer moet betalen dan Kim) komen we binnen en zien we een verscheidenheid aan zeeleven: schildpadden, haaien die je mag voeren, roggen, kreeften, pelikanen, zeeleeuwen en nog veel meer. De meest bijzondere show zijn echter de dolfijnen die hun tricks doen met op de achtergrond de Caribische zee! Fantastische foto’s gegarandeerd zolang je geen Kim heet! 🙂 Kim krijgt voor we vertrekken nog een kusje van een zeeleeuw en daarna gaan we Carl halen om uit eten te gaan bij Hook’s Hut. Hier heeft Kim een tafeltje op het strand aan het water gereserveerd. Het eten is heerlijk en we genieten ondertussen van de ondergaande zon terwijl wat C-klassers met hun vergane glorie bijna onze eetlust bederven. ’s Avonds treedt er een salsa/merengue band op en dans en klets ik samen met … (Carl?). Geen idee hoe laat komen we weer terug thuis en terwijl ik mij bijwater geniet Carl verder van zijn mix!

14-8 En vandaag gaan we dan eindelijk naar het strand. 10.00 uur was het plan, 11.00 uur is de Antiliaanse tijd dat we vertrekken naar (Carl?). Ik denk dat het bijna een uur rijden was voor we er kwamen. Met de koelbox vol met vruchtenmix, rum en cola lopen we het strand op. Het strand is rustig, brandschoon, vol met aangespoeld koraal en strandstoelen. Terwijl ik geniet van de baco’s in mijn hand, op het strand en in het water lig ik ondertussen te zonnen en te snorkelen. Want het water is kristalhelder en, volgens Carl, het schoonste van de Caribbean. Anderhalfuur lig ik met mijn hoofd onder water de bodem te onderzoeken. Er zwemmen verschillende soorten vissen, meeste al wel bekend van vorige ervaringen. Wanneer de rum op is, is het ook tijd om te gaan. We rijden eerst langs de supermarkt en dan gaat Carl bezig met een koningsmaal (het koken is ie nog niet verleerd). Spareribs (op verzoek) met een heerlijke zelfgemaakte aardappelsalade. Ik krijg zelf het winnende stuk met een stuk gebroken mes erin… Wanneer we klaar zijn is het ondertussen 23.30 uur en besluiten we niet meer naar Nachtwacht of Cinco te gaan, maar weer lekker achter gaan zitten.

15-8 Vandaag is een chill out dag met Kim. Carl is weer aan het werk terwijl Kim mijn vuile was doet, zodat ik nog met een fris Antiliaans geurtje in Nederland kan lopen. We kijken ondertussen een docuementaire over het Medellin cartel waarbij we beide echter in slaap vallen. Wakker geworden is mijn witte was mooi rose geworden! Een half jaar lang in Zuid Amerika gaat bijna alles goed en laatste keer wassen gaat het mis. Carl heeft er in ieder geval drie mooie rose T-shirtjes en een rose boxer bij! 🙂 Om 15.00 uur gaan we nog wat shoppen omdat Curacao een stuk voordeliger is dan Nederland. Ik koop een nieuwe zonnebril en een stel slippers en gaan dan bij Carl langs om hem op te halen voor alweer de laatste avond. Rond 17.00 uur gaan we met z’n driën naar Hemingway’s waar we kunnen genieten van piekuur en gratis snacks (die ik overigens zelf gemist heb). We spreken wat met Carls collega’s en er komt een Colombiaans stel op me af die graag op de foto wil, omdat ik mijn “Colombia soy yo” shirt draag. We spreken met een aantal stagiares en daarna kwijlen we weg bij de vrouw van zijn collega (zelfs de Colombiaanse vrouwen in Curacao zijn niet te weerstaan). Wanneer happy hour is afgelopen gaan we langs de Mac en al snel door naar Asia de Cuba. Een gezellige tent wat een gemaleerd publiek heeft van touristen, Nederlanders en Antilianen. De sfeer is echter, net zoals over heel Curacao het geval is volgens mij, wel enigszins verdeeld. Antilianen dansen met Antilianen en de blanken met blanken. Het is er knalheet en na 20 minuten dansen wil je wel weer even buiten staan af te koelen (in zoverre dat mogelijk is). Carl en Kim zitten voornamelijk buiten terwijl ik binnen af en toe wat spreek met andere touristen. Wanneer ik het ook heb gezien gaan we terug naar huis waar ik in slaap val terwijl Carl een pizza aan het maken is voor me. Hij stuurt Nikki op me af om me wakker te maken waarna ik half slapend achter mijn pizza zit. Halverwege kies ik er alweer voor te gaan slapen in plaats van verder te eten. Energie krijg je niet (of misschien juist teveel) van Carl als je langskomt! 🙂

16-8 Ik ben tourist op Curacao en dat betekent dat je natuurlijk nog wel met een beetje kleur het eiland moet verlaten. Met twee dagen zon ben je bruiner dan Carl die na vijf jaar te wonen op Curacao nog steeds verbrandt na twee uurtjes zon (je moet er wat voor over hebben om er NIET als tourist uit te zien). We rijden naar Lionsdive waar ik plaatsneem in de zon en Carl en Kim de ligstoel in de schaduw bezetten. Heel chill liggen we hier terwijl we onze laatste centen uitgeven aan de Amstel Brights. In Cali had ik via Rob te horen gekregen dat Mia stage liep op Curacao, maar het was niet gelukt om elkaar te treffen. Extra verrassend wanneer ze opeens naast me staat (en goed te zien is dat ik tijdens een half jaar reizen eigenlijk nog steeds geen kleur heb gekregen…). We praten bij over haar stage, GFE, de trip etcetera. Dan is het tijd om naar de bar te gaan en – net als vijf jaar geleden – met een whiskey te toasten op de geweldige tijd / het naderende afscheid. Om 15.00 uur gaan we naar huis waar ik snel onder de douche spring en mijn backpack haal. Terwijl ik op Hato nog wat geld pin wordt Carl lastig gevallen door een of andere “stakker” die zelfs na een vakantie op Curacao nog gestressed is.  Energie heb ik ook niet gekregen, Carl heeft alle energie uit me weten te trekken wat er nog in zat en uitgeput en verkouden zal ik het vliegtuig in stappen. Alle drie hebben we wat last van de droge lucht die in de lucht hangt op Curacao en beloven we elkaar te zorgen dat het zeker niet weer zo lang zal duren voor een wederziens! In mijn hippie outfit loop ik door de douane die mijn hele tas doorgaat en daarna krijg ik nog een kort verhoor wat ik hier precies heb gedaan en dan mag ik er gelukkig door. Om 18.00 uur zit ik in het vliegtuig terug naar huis. Een vreemd gevoel dat de trip is afgelopen…

PS: Lieve Carl en Kim, héééél hartelijk bedankt voor de geweldige gastvrijheid!! Ik heb nog geen 10 procent van het eiland gezien, dus nodig tijd om terug te keren! Hoe staat Carl het rose? Een dikke kus en geef de dierentuin een dikke knuffel van me! Miss you! XXX