- Parque Nacional Canaima
- Salto Angel, ’s werelds hoogste single drop waterval!
- Met een Cesna over La Gran Savana
30-05-13
Het vroege opstaan heeft weinig effect gehad. Want ondanks dat ik voor 7:00 uur in Puerto la Cruz ben, vertrekt de bus pas om 8:00 uur. Ik bespreek de mogelijkheden van een carito. Dit is bijna 3x zo duur, maar ik kom voor 11:00 uur aan verzekerd mij. Had ik maar besloten dit te doen, want de bus vertrekt pas om 9:00 uur, staat 1,5 uur in een file en heeft ook nog een stop van een uur. Ook stopt hij op diverse stations, terwijl de dames van de tickets mij verzekeren dat de bus slechts 1 keer in Tigre zal stoppen. Uiteindelijk kom ik pas om 16:00 uur aan in Ciudad Bolivar. Ik ben bang dat ik nu niet meer een tour voor morgen kan boeken. Gelukkig vind ik snel een posada aan plaza bolivar en ga op zoek naar de agencia die tour naar de Salto Angel regelt. Het blijkt er niet meer te zijn, omdat de eigenaar is vermoord. Ook Ciudad Bolivar is niet bepaalt veilig. Erg jammer, want het oude centrum is mooi en er zou zo’n mooi sfeertje kunnen hangen… Gelukkig vind ik een andere agencia (Excursiones Salto Angel, www.saltoangel.com.ve) dat wordt gerund door Rodman. Een erg enthousiaste kerel. De trip kost al met al 5.000 BOV, waarvan 2.700 BOV voor de vliegtuigmaatschappij is). Norelis regelt de overboeking, omdat het al te laat is voor de bank. De avond verloopt verder ontspannen en ik babbel een tijd lang met Maria van 22, de zoveelste vrouw van de Duitse eigenaar van 47 jaar… We babbelen onder meer over de problemen die dit oplevert. Ze begint eerst dat ze graag een kind wil, maar ze denkt dat de relatie geen stand zal houden. Welkom in het wonderlijke wereld van de gedachtes van de Latijnse vrouw, denk ik!
31-05-13
Vandaag sta ik om 5:45 uur op om mijn spul in te pakken en te verslepen naar Rodman. Om 6:30 uur ben ik daar en rond 7:00 uur word ik door de taxi opgehaald. Rodman gaat ook mee en we halen ook Joel op, een Finse jongen die zijn tour ook via Rodman heeft geboekt. Ik maak kennis met hem en we hebben een goede connectie. We hebben veel dezelfde landen aangedaan hier in Latijns Amerika. Op het vliegveld wordt eerste Joel opgehaald. Hij neemt plaats in een Cesna en ik moet nog even wachten. Helaas geen Cesna voor mij, maar een 30 persoons vliegtuigje. Onze vliegtuig vliegt eerste naar Puerto Ordaz om nog wat mensen op te halen. Achter mij neemt Pauline plaats, een meisje uit Frankrijk. We vliegen boven een wolkendek, maar als we dalen zien we Parque Nacional Canaima al liggen. Het lijkt vanuit de lucht op een groot waterpretpark. Pauline en ik zoeken Joel op en we blijken alle drie tevens in hetzelfde kamp tzitten. Met een truck rijden we er in 10 minuten naar toe. We hebben nog 2 uur vrij voordat we gaan lunchen en Joel en ik besluiten naar Lago de Canaima te gaan. We lopen eerst verkeerd en komen bij een mooie uitkijkpost op het meer. We lopen daarna naar bedenen en komen op een supermooie plek, met een groot meer met cognac (of rum?) gekleud water, 3 palmbomen in het water en op de achtrgrond een brede waterval. Het beeld stond al in mijn geheugen gegrift, want het staat ook op de omslag van mijn Lonely Planet 2004. Terwijl Joel en Pauline gaan zonnen neem ik van de mogelijkheid gebruik om een rondje om alle drie de palmbomen te zwemmen. Er staat een sterke stroming door de waterval.
Als we teruglopen naar het kamp maken we kennis met onze andere groepsgenoten, een groep uit Caracas (Mario, Juan, Iriante, Rossanna en Yulibeth) en een oudere vrouw uit Caracas. De vibe in de groep is goed. We gaan eten en daarna krijgen Joel en ik een kamer toegewezen met airco. Best relaxt, want het is behoorlijk warm. Joel en ik gaan even chillen en daarna gaan we met z’n allen op pad. Met een curiara (lange houten boot) varen we naar de andere zijde van het meer waar we achter een aantal watervallen langs kunnen lopen terwijl het water ons rakelinks passeert. We worden kletsnat!! We klimmen omhoog waar we een mooi uitzicht krijgen vanaf de waterval naar het kamp. Daarna gaan we naar de overzijde waar het beeld misschien nog wel mooier is. Op de achtergrond zien we als het ware twee bergen uit de omgeving steken. De stenen waar we op staan zijn behoorlijk glad en we moeten dus oppassen dat je niet valt en het water je mee sleept naar beneden. Het is op dit moment regenseizoen, waardoor er veel water vloeit. In het droge seizoen kan het zijn dat de hele waterval opdroogt. Na vele foto’s lopen we via een mooie groene route terug naar het kamp. Onze guide Dako en Juan waren gisteren jarig en dat vieren we vandaag nogmaals met een mooie taart en een fles rum. Daarna gaat het feestje door naar de plaatselijke bar. Het is rustig als we aankomen, maar Rossanna zet de avond snel naar haar hand door karaoke te gaan zingen. Niet veel later is het mijn beurt en zing ik samen met haar Tengo Ganas van Victor Emanuelle. Een van de enige nummers in het boek die ik wel eens geluisterd heb. De avond gaat lekker los, we dansen met z’n allen onder meer salsa, bachata, polonaise, merrengue en gangnam style! Aan het eind van de avond is er nog een dance off tussen de dames en heren. Rossanna neemt de trofee voor de dames in ontvangst!! Rond 2:00 lopen we richting het kamp waar we nog een uurtje rondhangen. Een fantastische avond met een fantastische groep!!
01-06-13
De volgende dag staan we om 7:00 uur op en om 7:30 uur is het tijd voor ontbijt. Dan stappen we in de truck die ons brengt naar onze Cariara. Vandaag wordt een lange dag in de boot naar Salto Angel. ’s Werelds hoogste waterval! De val is bijna 1 kilometer. We moeten een klein stuk lopen, omdat de Cariara hier niet door de stroming kan varen met ons er in. We stappen erna weer in en ongeveer halverwege de tocht (na ongeveer 1,5-2 uur) bezoeken we een waterval waar we lekker kunnen zwemmen. Als de tocht zich voortzet gaat het regenen en wordt het behoorlijk koud. Joel zit te bibberen in de boot en ook ik zit met kippenvel in de boot. De omgeving is echter impressive!! Ahet lijkt alsof er stenen van bijna 1 kilometer in het gebied zijn gegooid. De Gran Savana is een heel groen vlak gebied, maar opeens zijn er dan soort-van-losstaande bergen van 1 kilometer hoog! Het klaart gelukkig op als we in de buurt zijn van Salto Angel! Van grote afstand zien we de waterval al. Al met duurt de tocht zo’n 4-5 uur. In het kamp nemen we even plaats in de hangmat, gaan we lunchen en dan klimmen we omhoog naar de mirador. Joel en ik gaan op onze slippers en ondanks de stenen gaat dat gelukkig goed. Na een klein uur komen Joel en ik bij de mirador aan en regen we kletsnat van het water wat als een soort regen naar beneden komt. Ik ben blij dat we hier in het regenseizoen zijn, want in het droge seizoen is er vaak slechts een lullig straaltje. We maken allemaal foto’s en dan is het weer een dik uur naar beneden. In het kamp is het tijd om te gaan eten en babbelen we na. Daarna is het tijd om plaats te nemen in de hangmat. Joel en ik doen moeilijk met ons muskietennet, wat niet nodig blijkt te zijn. Niemand heeft vannacht last gehad van muskieten, ondanks de waarschuwingen in de lonely planet.
02-06-13
Mijn nacht in de hangmat was meer romantisch dan comfortabel. We ruimen onze spullen op en we kijken naar de zonopkomst. We maken nog wat foto’s van de Angel Falls en maken uit respect een buiging. Daarna gaat de tocht met de stroming mee huiswaarts. Om 7:45 stappen we in de boot en rond 11:00 zijn we terug. De groep naar Puerto Ordaz heeft het vliegtuig om 11:30 en Joel en ik mogen nog even blijven hangen. Ons vliegtuig vertrekt om 13:30 uur. We lunchen en worden daarna opgehaald. De terugweg zitten Joel en ik wel in een Cesna en vliegen we onder het wolkendek. Op deze wijze hebben we niet alleen een mooi beeld van Canaima, maar ook van de hele Gran Savana. Joel en ik hangen nog wat rond bij Rodman voordat ik naar het busstation ga. Ik klets bij met Rodman, schrijf een handje voor hem en facetime met Marijn die al in bed ligt. Vandaag heb ik besloten nog niet naar Roraima te gaan, vanwege het regenseizoen en omdat ik niet de juiste equipment bij me heb. Gisteren kwam ik namelijk een vrouw tegen die haar beide grote tenen heeft moeten verwijderen vanwege de tocht naar Roraima. Mogelijk een mooie trip in september (prijs april 2013: 3.500-4.000 BOV all in voor 7 dagen). Vannacht reis ik af naar Maracay en door naar Choroni.